Najsłynniejszy z faraonów zmarł młodo i został pochowany w jednym z grobowców odnalezionym w Dolinie Królów. Największa ciekawostka dotyczy jednak jego bogato wyposażonego grobowca oraz fałszywej teorii o klątwie, która miała pochłonąć bodajże dziewiętnaście osób.
Georg Edward Carnarwan chciał podleczyć się po wypadku samochodowym i przyjechał w 1903 roku do Egiptu. Ogarnięty pasją archeologiczną od 1907 roku rozpoczął współpracę z Howardem Carterem. W tym czasie Teodor Davis prowadził wykopaliska w Dolinie Królów. Odnalazł tam wiele przedmiotów z pieczęcią Tutenchamona. W 1909 roku przekazał przedmioty Herbertowi H. Winclokowi, który zainteresował się nim dwanaście lat później i o swych spostrzeżeniach poinformował Cartera, a ten 4 listopada 1922 roku dokonał odkrycia wszechczasów. Na powierzchni był tylko jeden stopień wykuty w skale. Okazało się, że są kolejne. Gdy odsłonięto całe schody, ukazały się zamknięte drzwi z owalnymi pieczęciami. Za drzwiami zastali korytarz zasypany gruzem. Dalej natknęli się na drugie zapieczętowane drzwi do portalu w grobowcu Tutenchamona.
Nie zwlekaj i sprawdź służba bhp.
Pewnego dnia G.E. Carnarwan, goląc się, poczuł ukąszenie komara. Nastąpiło zakażenie. Stan jego zdrowia był bardzo słaby. Zakończyło się śmiertelnym zakażeniem płuc. Od tej pory zaczęły krążyć opowieści o klątwie ciążącej na grobowcu. Zagadkowa awaria elektryczności pogrążyła Kair w ciemności w momencie śmierci Carnarrona. W Hampsire pies piątego księcia Carnarrona niespodziewanie zaczął wyć i padł martwy w momencie śmierci swego pana. Howard Carter i reszta ekipy, nie bacząc na przypadek, cieszyli się dobrym zdrowiem, choć prasa głosiła o śmierci wszystkich odkrywców, nawet tych, których wiązano z odkryciem. Na przykład Lord Westbarg, który popełnił samobójstwo w Londynie, został uznany za 19 ofiarę klątwy.
Gdy 4 listopada 1922 roku Haward odkrył grobowiec Tutenchamona, nikt nie miał odwagi poddać w wątpliwość jego relacji, bo Cartel cieszył się opinią człowieka bez skazy. Oświadczył, że niestety, ale przedsionki właściwego grobowca zostały wcześniej splądrowane przez rabusiów grobowców. Tymczasem on sam wszedł do grobowca Tutenchamona przed jego oficjalnym otwarciem, tam umyślnie zostawił nieporządek i okradł grobowiec z najcenniejszych przedmiotów, żeby nie zostawić połowy rządowi egipskiemu, jak przewidywała umowa. Aferę wykrył archeolog dr Rolf Kraus z Muzeum Egipskiego w Berlinie, lecz nikt nie zareagował na jego odkrycie.
Nie można dziwić się spostrzegawczości Rolfa Krausa, który poznał informację o tym, że natknięto się na zaplombowany grobowiec, w którym brakowało najcenniejszych rzeczy i panował nieporządek. Do grobowca prowadziło tylko jedno wejście (choć w ostatnich czasach ustanowiono teorię o dwóch wejściach: jawnym i ukrytym, co ma swój sens). Logicznym jest, że skoro na drzwiach natrafiono na nietkniętą pieczęć, to od chwili złożenia zwłok i skarbów w grobowcu nikt nie przebywał. Carter był złodziejem, a informacja o klątwie tylko odsuwała od niego wszelkie podejrzenia.
Przygotowane na podstawie powieści Krzysztofa Dmowskiego „W kraju Faraona”.
Erich von D�niken „Oczy sfinksa”.